Osmanlı devletinin topraklarının yönetiminde askerlerin giderlerine ayrılmış kesimler vardır. Toprakların bu şekilde kullanımına tımar sistemi denir. Topraklar devlet himayesinde olup ama kullanımı yeni asker yetiştirilmesidir. Asker yetiştirilmesinde kullanılan topraklar Osmanlı’nın gelişmesinde fayda sağlamıştır.
Tımar sistemi dahilinde toprak sahibi olacaklar devlet memuru olması gerekliydi. Görevli memurlar Osmanlı topraklarını kullanmaları ile birlikte verilen emirleri yerine getirirdi. Topraklar ekip biçme yapılırdı buraların satışı yasaktı. Toprakları alan kişiler savaş durumunda orduya katılarak savaşlara katılmak zorunda olurdu. Toprakların kontrolü ve emniyeti sipahiler tarafından sağlanırdı.
Tımar sistemi farklılık gösterebiliyordu üç farklı alanda incelenirdi.
Has: Toprakların gelirlerinin 100 bin akçenin üzerinde olanlar her 5 bin akçesi için bir atlı asker yetiştirir.
Zeamet: 100 – 20 bin akçe arasında olanlar kazandığının her 5 bin akçesi için bir atlı asker yetiştirir.
Tımar: Topraklar 20 – 3 bin akçe arasında olanlar her 3 bin akçe için bir atlı asker yetiştirir.