Mustafa Kemal Atatürk, ilkeleri getirirken Türk milletinin refahını, huzurunu ve mutluluğunu düşünerek hareket etmiştir. Muasır medeniyetler seviyesine ulaşması için Türk milletinin birlik ve beraberlik içerisinde yaşaması gerektiğini öngörmüştür. Türk ulusları arasında saygın devlet konumuna ulaşması için ilkelerle Türkiye Cumhuriyetinin temellerini sağlamlaştırmıştır.
Cumhuriyetçilik: Halkın kendi kendini yönetme biçimi Cumhuriyet demokrasi rejimine sahiptir. Halk kendi kendini yönetecek olan kişiyi kendi seçer. Cumhuriyetin ilanı 1923 yılında olmuştur. Anayasa’nın birinci maddesinde ülkenin yönetim biçiminin Cumhuriyet olduğu vurgulanır.
Halkçılık: Halkın ulusal egemenliği her şeyden üstün tutarak huzur ve refah düşüncesidir. Halk kendi içinde iş bölümü yaparak toplumsal olarak dayanışma ve yardımlaşma göstermeli. Toplumda ayrımcılık, grupçuluğun olmamasını hedeflemiştir. Din, dil, ırk, cinsiyet, mezhep açısından kimsenin kimseden farklılığı olmadığını anlatmaktadır.
Milliyetçilik: Vatan toprakları üzerinde aynı dil, kültür ve duyguları benimsemiş insanların tümünü kapsar. Geçmişte günümüze yaşam sürdüren ortak değerlere sahip olan insanları anlatır.
Devletçilik: Devletin varlığı her şeyden üstün tutularak ileriye taşınmasını amaçlar. Ülke ekonomisinin güçlenmesi bağımsızlığının artması hedeflenir. Ülkenin kalkınması ve gelişmesi için halkın her türlü fedakarlıkta bulunulması beklenir.
İnkılapçılık: Türk ulusunun muasır medeniyetler seviyesine ulaşması için Atatürk’ün evrimlerinin kabul edilmesi ve geliştirilmesi hedeflenmiştir.
Laiklik: Din işlerinin devlet işlerinden ayrılması anlamına gelir. Devlet yönetimine din işleri karıştırılmaz ve kararlar alınmaz. Eğitim ve hukuk alanında din değil akıl ve bilim ilişkisi istenmiştir.