İskan politikası, Osmanlı devletinde fethedilen toprakların Türkleştirmek için uygulanan politikaya denir. Fethedilen topraklara kendi ülkesinden Türkleri yerleştirerek Türkleştirme politikasıdır.
Osmanlı Devleti geniş topraklara sahipti, bölgelerde asayişin sağlanması ve gelişmesi için kendi vatandaşlarını buralarda yaşamaya mecbur bırakıyordu. Aynı zamanda devlet düşmanı, düzeni bozan kişilere yönelik uygulanan politikadır. Bu sayede devlete düşman olan kişiler has topraklardan ayrılarak fethedilen yerlerde Türkleştirme içerisine girmekteydi. Kıbrıs, Osmanlı devleti içinde sürgün yeri olarak bilinmekteydi. İskan politikası da uygulanmış toprak parçasıdır.
Göçebe yaşam sürdüren topluluklar içinde yerleşik yaşama geçtikleri yerler olmaktaydı. Yerleştirildikleri topraklarda yaşamlarını kalıcı olarak sürdürmüşlerdir.
Osmanlı Devleti gerileme dönemine girmesiyle iskan politikası uyguladığı topraklarını kaybetmeye başlamışlardır. Yerleştirilen insanlar Osmanlı topraklarına geri dönmeleri beraberinde sosyal ekonomik sorunları getirmiştir. Yaşamlarını sürdüren kişilerin bir kısmı geri dönüş yapmışlardır.
İskan politikasının uygulanmasının temel amacı fethedilen topraklarda tarımcılığın geliştirilerek gelirlerin arttırılmasına yönelik olmuştur. Osmanlı devletinde Türkmen aşiretleri iskan politikasını kabul ederek vergiden muaf tutulmuşlardır ve geri dönmelerine izin verilmemiştir.
Bugün iskan politikası doğrultusunda milyonlarca Osmanlı insanı daha önceden fethedilen topraklarda yaşamlarını sürdürmektedir. Halen bir çok ülkede yaşayan Türkler vardır.