Engelli biri olarak çevremizdeki insanların davranışları bizi yürekten etkiler. Onların hor bakışları kalbimizi kırdığı gibi kendimizden utanır mutsuzluğumuza mutsuz katarız. Bizi engelli kılan aslında çevremizdeki gözler, insanların bakışları düşünceleridir. Acınası duygularla bakılması insanı en çok etkileyen kalbini kıran üzendir.
Çevremizdeki insanlar sürekli olarak engelimden bahsetmemeli, beni hayal kırıklığına uğratmaması gerekir. En azından bana yardım ederken engelli olduğumu hissettirmeden yardımcı olmaları gerekir. Güler yüzlü yardımsever halde bakmaları güzel olur. İnsanların bana sevgiyle saygıyla yaklaşarak beni düşünmelerini isterim. Hayat ne zaman ne getireceğini bilemeyiz bende bugün engelliyim, yarın sizde olabilirsiniz o yüzden hor görmemek gerekir. Beni gördükleri zaman güzel bakmalarını isterim. Bana ayrılan kaldırımlar, otoparklar, asansörler, oturaklara başkaları geçmemelidir. Bizlerinde yaşadığını düşünerek bizlere saygı duymaları gerekir. Olurda bir gün kendilerine de saygı duyulmalarını istiyorlarsa aynı şekilde karşılık vermeleri gerekir. Destek olduklarında engelli oldukları zaman onlara da insanlar bize davrandıkları gibi bakacaklardır.